μια βολτα σε φιλικα μπλογκ και ανεβηκε η διαθεση μου...αισιοδοξια, ερωτες, απολογισμοι.. thats life...εχει και τα καλα και τα ασχημα.. προσπαθω κι εγω με ολα οσα συμβαινουν στην χωρα μας και κατεπεκτασην σε εμας τους ιδιους, να κρατησω οση αισιοδοξια μου εχει μεινει και να κανω ονειρα.. ονειρα..τι τυχεροι αυτοι που μπορουν να ονειρευονται καθε μερα, την επομενη.. ποσοι απο εμας, μετα απο οσα συμβαινουν ονειρευονται?? να πανε να γ... δεν θα μας απογορευσουν με τον τροπο τους να ονειρευομαστε.. μεχρι και εγω η μις απαισιοδοξια τωρα που ολα καταρρεουν θελω να ονειρευομαι το αυριο με αισιοδοξια.. το εχω αναγκη..
πρωτη φορα στη ζωη μου, ειμαι 30 χρονων, με εχει παρει απο κατω μαυτα που γινονται..σορυ...με φανταζομαι απολυμενη και μου κοβονται τα ποδια, να μου κανουν περικοπη στον μισθο 750ευρω ενω πληρωνω 300ευρω ενοικιο και ολα θα αυξηθουν ΠΑΛΙ??
επειδη το χανω σταματαω..οτι και να γινει εγω θα τα καταφερω..ευτυχως εχω μαθει στα λιγα, μπορω να μαθω και στα λιγοτερα..εεεεεεε????
