τωρα ξεκινα η απεξαρτηση...

αφου δεν καταφεραμε να την κανουμε μαζι..θα την κανει ο καθενας μονος του..ειχαμε μια ακρως εξαρτητικη σχεση τελικα..γιατι δεν υπαρχει λογικη εξηγηση για τον πονο που νιωθω ακομα και τωρα ενα μηνα μετα..οταν τον σκεφτομαι..δεν μπορω να δεχτω οτι τελειωσε..δεν μπορω να δεχτω οτι εκανα λαθος..παλι???πως θα ξαναεμπιστευτω??δεν θελω να μου λενε ολοι πως στα δυσκολα με παρατησε ενω εγω τον στηριζα ολο αυτο τον καιρο..δεν μπορω να ακουω αμπελοφιλοσοφιες..εγω ποναω, βουβα χωρις δακρυβρεχτα τηλεφωνηματα και υστεριες οπως κανουν ολες αυτες που δινουν καλες συμβουλες στα λαθη των αλλων και καταβαθος ικανοποιουνται που και εσυ τα σκατωσες..ουφ δεν την παλευω..βαρυνα παλι..ευτυχως σχολαω θα παω σπιτακι,θα φτιαξω το φαγακι μου και θα παω κατω (οροφο-στους κουμπαρους) να δω την αγαπημενη σειρα μου αυτο τον καιρο friday night lights..και καπως ετσι χαλαρα, θα συνεχισω την μοναχικη πλεον ζωη μου..χωρις εσενα..ας ελπισουμε οτι ειναι η τελευταια φορα που βγαζω πονο, οχι οτι με ενδιαφερει τι θα γραφω εδω περα..απλα οταν γραφω εδω μου βγαινει παντα ενα συναισθημα..η ενα συναισθημα ειναι αυτο που παρακινει..και δεν θελω να ειναι η θλιψη και ο πονος..κισσ