Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

τωρα ξεκινα η απεξαρτηση...

αφου δεν καταφεραμε να την κανουμε μαζι..θα την κανει ο καθενας μονος του..ειχαμε μια ακρως εξαρτητικη σχεση τελικα..γιατι δεν υπαρχει λογικη εξηγηση για τον πονο που νιωθω ακομα και τωρα ενα μηνα μετα..οταν τον σκεφτομαι..δεν μπορω να δεχτω οτι τελειωσε..δεν μπορω να δεχτω οτι εκανα λαθος..παλι???πως θα ξαναεμπιστευτω??δεν θελω να μου λενε ολοι πως στα δυσκολα με παρατησε ενω εγω τον στηριζα ολο αυτο τον καιρο..δεν μπορω να ακουω αμπελοφιλοσοφιες..εγω ποναω, βουβα χωρις δακρυβρεχτα τηλεφωνηματα και υστεριες οπως κανουν ολες αυτες που δινουν καλες συμβουλες στα λαθη των αλλων και καταβαθος ικανοποιουνται που και εσυ τα σκατωσες..ουφ δεν την παλευω..βαρυνα παλι..ευτυχως σχολαω θα παω σπιτακι,θα φτιαξω το φαγακι μου και θα παω κατω (οροφο-στους κουμπαρους) να δω την αγαπημενη σειρα μου αυτο τον καιρο friday night lights..και καπως ετσι χαλαρα, θα συνεχισω την μοναχικη πλεον ζωη μου..χωρις εσενα..ας ελπισουμε οτι ειναι η τελευταια φορα που βγαζω πονο, οχι οτι με ενδιαφερει τι θα γραφω εδω περα..απλα οταν γραφω εδω μου βγαινει παντα ενα συναισθημα..η ενα συναισθημα ειναι αυτο που παρακινει..και δεν θελω να ειναι η θλιψη και ο πονος..κισσ

7 σχόλια:

  1. αχ ποσο σε καταλαβαινω να ξερες...το εχω περασει και πονουσα αφανταστα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλέεεεε! μη σε βλέπω στεναχωρημένη!Εντάξει, καταλαβαίνω , πονάς μα ...κανείς καρδούλα μου δεν αξίζει να κλαίς και να πονάς τόσο.Άκου μια μέθοδο για να συνέλθεις.Παίρνεις μια κόλλα και γράφεις σε μια μεριά τα ..κουσούρια του και στην άλλη τα καλά του .(προσπάθησε να βάλεις στα κακά τα περισσότερα, βρες όσα σε πίκραναν)μετά πες στο καθρέπτη οτι είσαι ένα κουκλί και ...όχι..δεν θα κάτσεις να σκάσεις!Εκείνο που λένε..έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια; το άλλο που λέει..δεν βρήκες ακόμα τη λεμονόκουπα σου;Όταν θα την βρεις καλή μου θα έχεις όλη την ευτυχία μέσα σου.Λοιπόν , σοβαρά τώρα , μη κλαίς για κάτι που έχασες..ίσως δεν το είχες ποτέ.Φιλάκια και καλή χρονιά !Θα ξανάρθω να δω αν συνήλθες και πρόσεχε να το κάνεις γιατί ...θα θυμώσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προσφατοχωρισμένη κι εγώ. Στην αρχή πονούσα πάρα πολύ και προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι ήταν δικό μου το κυρίως φταίξιμο και όλα αυτά για να ελπίζω ότι θα του περάσει και θα τα ξαναβρούμε. Μετά άνοιξα τα μάτια μου και είδα καθαρά. Αυτός δεν ήταν για μένα. Και προφανώς ούτε εγώ γι'αυτόν. Αλλιώς δε θα χωρίζαμε. Δε θα αφήναμε τίποτα να μπει στη μέση να μας χωρίσει.
    Και με τον καιρό σκέφτηκα ότι τώρα που έμεινα μόνη είναι ευκαιρία να κάνω πράγματα που δεν μπορούσα τόσα χρόνια εξαιτίας του, πράγματα ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΜΟΝΟ. Και σκέφτηκα ότι δεν αξίζει να κάθομαι να σκάω για κάποιον που στο κάτω κάτω της γραφής χέστηκε.
    Το αν θα ξαναεμπιστευτώ κάποιον..ή κάποια, αφού στην ιστορία εμπλεκόταν και μια πολύ ..."καλή μου φίλη", αβέβαιο. Ίσως δε γίνει και ποτέ. Αλλά ξέρω ένα πράγμα. Θα προσπαθήσω να μην επιτρέψω ποτέ σε κανέναν και σε καμία και για κανένα λόγο να με φτάσουν σε αυτό το σημείο. Θα ήμουν αξιολύπητη. Αξιολύπητη στον εαυτό μου τον ίδιο. Γιατί πάνω απ'όλα ο εαυτός μας μετράει. Αν δε νοιαστούμε εμείς, δε θα νοιαστεί κανένας άλλος. Κανένας δε θα μας τραβήξει από το βούρκο, αντιθέτως..είμαι της γνώμης ότι οι περισσότεροι χαίρονται να δίνουν στον άλλο μια κλοτσιά να πέσει ακόμα πιο κάτω. Για να έχουν παρηγοριά για τα δικά τους τα χάλια.
    Γι'αυτό κουκλίτσα μου, πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου. Όλα στο μυαλό βρίσκονται. Όσο επιτρέπεις στον εαυτό σου να πονάει, θα πονάς. Ψάξε και βρες τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις. Δύσκολο πολλές φορές. Ούτε εγώ τα έχω καταφέρει ακόμη. Αλλά το παλεύω σιγά σιγά. Και τουλάχιστον ξέρω τι ΔΕΝ θέλω πλέον.
    Φιλιά και καλή χρονιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ψυχασθενη μου....

    ευχομαι να μην το ξαναπερασεις ποτε..να προστατεψεις τον ευατο σου απο κατι αναλογο..

    milch...καλη χρονια φιλε μου

    αχτιδα...

    ευχομαι πως ναι... σε ευχαριστω για το σχολιο..

    γυαλινο δακρυ....

    εκπεμπουμε στο ιδιο μηκο κυματος που λενε..συμφωνω απολυτα σχεδον με τα παντα που λες..κι εγω το παλευω,στην αρχη το παλευα παρα πολυ (στην πραγματικοτητα προσπαθουσα να το διωξω)γιατι ηθελα να φυγει,να μην ποναω αλλο αλλα συνεχως επεστρεφε η θλιψη, και μετα καταλαβα οτι θελει ουσιαστικη δουλεια με τον ευατο σου για να το αντιμετωπισεις, για να μην κανεις τα ιδια λαθη, για να σταματησει ο πονος και γενικως να ερθεις αντιμετωπος με τους φοβους, την απορριψη-απωλεια..τεσπα..να σαι καλα ευχαριστω για το σχολιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εγώ είχα χωρίσει πριν το Πάσχα. 2,5 χρόνια σχέση, ο μισός χρόνος εξ'αποστάσεως. Πάντα δίπλα του να τον στηρίζω και εκείνος με άφησε με τον πιο άσχημο τρόπο. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο πόνο ένιωσα τότε. Δεν του έδειξα όμως τίποτα. Δεν τον πήρα καν τηλέφωνο. Άρχισα μόνο να του τα χώνω όταν με πήρε εκείνος τηλέφωνο "να μου εξηγήσει τη θέση" (δεν υπάρχει χειρότερο). Αφού του τα είπα όλα ηρέμησα.
    Εύχομαι και συ να ηρεμήσεις γιατί (i)έχει ο καιρός γυρίσματα και (ii) τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα!
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Mε κάλυψαν οι προηγούμενοι.. Όπως είπε καιτ ο γυάλινο δάκρυ μόνο εσύ υπάρχεις για να προσέχεις και να φροντίζεις τον εαυτό σου όσο εγωιστικό κι αν μπορεί να ακούγεται.. Για σένα λοιπόν πλέον έστω κι αν στην αρχή είναι τοσο δύσκολο.. Φιλάκια πολλά πολλά!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. fairy..

    το ελπιζω...το περιμενω...

    dreamy cloud..

    καθολου εγωιστικο κατα την γνωμη μου..εγω για μενα και μονο για μενα..μετα απο μενα βλεπουμε...φιλια..ευχαριστω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή