την λατρεία μου την γνώρισα πριν πόλλα χρόνια,μέσω 1 φίλου και τον ερωτεύτηκα αμέσως..εγιναν πολλά από τότε μέχρι σήμερα..ο άνθρωπος μου έχει περάσει πολλά στη ζωή του...όπως όλοι μας φυσικά....θέλω να πιστεύω οτι θα το ξεπερασει και οτι θα ζήσουμε μαζι καποια στιγμή (μένουμε σε διαφορετικές πολεις εδώ και 1μιση χρόνο)είμαστε μαζί γύρω στα 3 (δεν τα πάω καθόλου καλά με τις ημερομηνίες).....έχω κάνει τόσα πολλά για να λειτουργήσει αυτή η σχεση (και αυτός αλλά όχι όσα εγώ..)πάντα με μέγαλη πιστη στο πρόσωπο του και συνεχίζω αλλά χανω την πίστη μου..επηρεάζομαι από τρίτους, αυτός δεν μπορεί να δωσει πολλά αυτή τη στιγμή, πρέπει να κάνω υπομονή...ως πότε???δεν ξέρουμε...κι εγώ πότε θα ζήσω????θα ζήσω???? η θα είμαι συνεχεια κατσούφα και θλιμμενη..περιμένωντας εκείνον??? εκείνον που στην τελική μπορεί να μην έρθει ποτέ???τότε τι θα κάνω????πάλι υπομονή????κουράστηκα,βαρέθηκα....
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ - ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ
μου είπε φταίει, προσπαθεί αλλά ακόμα είναι νωρίς...έχει άλλες προτεραιότητες...με λατρεύει , θέλει να ζησουμε μαζί..να πορευτούμε σαυτόν τον κόσμο μαζι...να ονειρευτούμε...αλλά είναι νώρίς...καταλαβαίνω οτι εχει δίκιο...μην τον κατηγορήσετε για αυτό,μην τον κατηγορήσετε για τίποτα..είναι ο πιο δυνατός άνθρωπος που εχω γνωρίσει και θα παραμείνει οτι και να γίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου